City tour Hanoi en cultuurverschillen

Woensdag 21 februari

De ochtend startte met onze neighbourhood tour. Waar deze tour moesten verzamelen bij een ander hostel van CSDS. Dit is de organisatie die ons project, huisvesting en project etc. regelt.  De vrijwilligers zouden ons hier komen ophalen. Alleen na twee keer heen en weer te hebben gelopen en lang te hebben gewacht, kwam er nog steeds niemand opdagen. Later bleken de vrijwilligers dit te zijn vergeten. Uiteindelijk is dit helemaal goed gekomen, met zowel onze neighbourhood tour als citytour.

Vandaag hebben we de city tour door het centrum van Hanoi gehad. De city tour heeft mij een beter beeld van Hanoi gegeven en een kijk in het leven van de mensen hier. Al snel waren de verschillen in gewoontes met betrekking tot Nederland zichtbaar. Ons looptempo was bijv. veel sneller en de Vietnamese vrijwilligers liepen achter ons. Tijdens de tour wouden de vrijwilligers continue met ons de foto, waarbij ze hun handen voor hun gezicht vouwden of een peace teken deden. Ze vertelde dat ons uiterlijk hier als schoonheidsideaal wordt gezien.  De vrouwelijke vrijwilligers benoemde jaloers op ons blonde haar te zijn. De Vietnamese vrouwen hier willen zo wit mogelijk zijn en hun zwarte haren proberen zij blond te verven. In de zomers lopen zij dan ook zoveel mogelijk bedekt, om niet bruin te worden en in bijna alle zonnebrandcrèmes zit whitening. Gedurende de tour kregen een kruisverhoor van allerlei vragen over ons heen tot of we getrouwd waren of wat voor werk onze vriendjes/ouders deden. Dit kwam volgens hen voort uit nieuwsgierigheid.  De vrijwilligsters wouden zelf ook graag een ‘dutch boyfriend’. Sommige vrijwilligers zijn meer Westers georiënteerd en kijken minder op van blanke mensen. Echter zijn er ook vrijwilligers die meer wereldvreemd zijn en alles aan ons interessant vinden.

De city tour startte op een culturele/vlooien markt met allerlei kraampjes waarbij Vietnamese souvenirs weren verkocht. De mensen droegen de meest prachtige kleding dracht. Er was een wensboom waar men briefjes aan kon hangen en er werd handarbeid uitgeoefend.  Na de markt zijn we langs de eerste universiteit geweest in het centrum. Bij de universiteit was een tempel, waar mensen aan het bidden waren bij een groot beeld. Ook werd er een Vietnamese, traditionele dans buiten uitgevoerd.  Bij de tempel was een grote offertafel, bijna alle Vietnamese schijnen zo’n offertafel in huis te hebben. Hier leggen zij fruit en geld op voor de overledenen. Dit is uit respect en om hen te blijven herinneren. Eén van de Vietnamese vrijwilligers die ons de city tour gaven, mocht de tempel niet in, omdat zij ongesteld was. De Vietnamese denken dat dit ongeluk brengt. Ook mogen we vanwege deze reden geen foto’s maken van zwangere vrouwen, militaire of groepen van drie personen, want dit kan ook weer bijv. schade aan de baby brengen.

We hebben langs het Hồ Hoàn Kiếm meer gelopen en zijn naar een koffiehuis geweest. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen in zo’n koffiehuis kunnen. In het koffiehuis zaten we super dicht op elkaar en op hele kleine krukjes. In het koffiehuis hebben we EGG koffie gedronken. Dit is een Vietnamese drank die traditioneel wordt bereid met eierdooiers, suiker en gecondenseerde melk en natuurlijk niet te vergeten koffie. Als niet koffiedrinker vond ik de drank zelf heerlijk, omdat het naar tiramisu smaakte. De echte koffiedrinkers vonden dat je het geen koffie meer kon noemen, omdat het zo zoet was. Na de koffie zijn we naar Old Quarter gelopen waar we een Hanoi Beer hebben gedronken, ook dit heb ik als niet bierdrinker geprobeerd. Wie weet kom ik na vier maanden wel terug als koffie en bierdrinker. In de food street hebben we voor ongeveer omgerekend dertig cent de meest heerlijke noedels gegeten. De prijzen zijn hier ongelofelijk laag en we konden maximaal 2 miljoen dong bij de bank pinnen, omgerekend ongeveer 71 euro.  

Tijdens de lunch bevonden we ons echt tussen alle locals. Doordat de mensen vaak hard tegen elkaar praten, vroeg wij ons af of ze boos waren, aan de gezichten van de mensen zelf is dit lastig af te lezen. De vrijwilligers hebben veel van dit soort situaties kunnen ondertitelen, door bijv. uit te leggen dat Nederlands veel directer zijn en Vietnamese draaien er vaak om heen, totdat zij bij hun punt komen. Dit doen zij uit beleefdheid om ons niet te kwetsen. Dit soort informatie helpt ons erg om de mensen beter te begrijpen. De vrijwilligers vertelden ons onder andere dat wij flink moeten onderhandelen voordat we wat kopen. Aangezien er bij ons het drie dubbele meer wordt gevraagd en we met het onderhandelen moet beginnen met 1/3 van de prijs.

De terugweg in de bus duurde het een even voordat we weer terug aankwamen bij Hostel, omdat verkeer zo megadruk was. De bus kon amper vooruitkomen. In de bus werden we erop gewezen niet in onze eigen taal zo hard te praten en regelmatig door de hele bus aangekeken. Het is hier gebruikelijk om niet veel te praten in de bus. Wij durfden na alle blikken amper nog een woord te zeggen, de terug weg. Op de megadrukke rotonde zagen wij een bruid en bruidegom staan waarvan foto’s werden genomen. Dit leek mij zelf nou niet echt een romantische locatie om foto’s te maken.

Met het avondeten hebben we kennisgemaakt met onze nieuwe huisgenoten uit Koreo, Denemarken, Schotland en Engeland en nog meer andere landen. Dit zorgt ervoor dat ons Engels opnieuw wordt getraind en wij nu met alle maaltijden Engels met elkaar praten. Alle maaltijden eten we stokjes en hier begin ik steeds meer gewend aan te raken. Vanavond gaan we de stad verder verkennen. Morgen gaan we kennis maken met ons project, de medewerkers en de kinderen. Ik ben hier erg benieuwd naar! Bedankt voor alle leuke reacties onder mijn blog, super tof om te zien dat jullie op deze manier ook van mijn avontuur mee kunnen genieten!